Την Οικογένεια Αντωνόπουλου την αισθανόμαστε πια -μετά από πολλά χρόνια γνωριμίας με τους ανθρώπους και τα προϊόντα τους, πρώτιστα με τη Μητέρα μας- σαν Οικογένειά μας. Διατηρούν το αγρόκτημά τους “Αγρόκτημα Αντωνόπουλου” στο Δίλοφο κοντά στο Ναρθάκιο Όρος, σημείο, μεγάλης φυσικής ομορφιάς. Αποτελείται από έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων σε λοφώδη περιοχή, υψομέτρου περίπου 380 έως 630 μέτρων. Στο Αγρόκτημα καλλιεργούνται σιτηρά, όσπρια, αμπέλια, ντομάτες κ.α., διαθέτει ιδιόκτητη εγκατάσταση επεξεργασίας, συσκευασίας και αποθήκευσης τροφίμων και εφαρμόζει πρότυπο σύστημα διαχείρισης πρώτων υλών.
Από το 1985, επιμένοντας στη χρήση μόνο γηγενών, παραδοσιακών και αρχαίων ποικιλιών που έχει καταφέρει να διατηρήσει από γενιά σε γενιά, καθώς και με μεθόδους/τεχνικές βιοκαλλιέργειας που έχει αναπτύξει/εξελίξει ώστε να παράγει προϊόντα με υψηλά κριτήρια ποιότητας και διαδικασίες παραγωγής που να εναρμονίζονται με τη βιωσιμότητα, το Αγρόκτημα έχει επαναφέρει στην αγορά/κατανάλωση παλαιά είδη ντόπιων σιτηρών (που κινδυνεύουν από γενετική διάβρωση ή εξαφάνιση), τροφών με υψηλή διατροφική αξία και βέλτιστη συμβατότητα με τον οργανισμό.
Στα προϊόντα τους συμπεριλαμβάνεται και η πτισάνη ή αλλιώς το αποφλοιωμένο κριθάρι. Θαυμάσια τροφή με εξαιρετική δράση στον οργανισμό. Παρά το ότι ήταν γνωστή από τους προϊστορικούς χρόνους, η χρήση της ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα. Παρ όλα αυτά, πολλοί Ελληνες ακόμα και σήμερα αγνοούν την ύπαρξή της. Για το λόγο αυτό αφιερώνουμε το συγκεκριμένο άρθρο, υπερήφανοι όχι μόνο -άλλη μια φορά- για τους αρχαίους προγόνους μας, αλλά κυρίως και για όσους από τους σύγχρονους -όπως η Οικογένεια Αντωνόπουλου- παράγουν πολιτισμό και σέβονται την ιστορία και την εξαιρετική παράδοσή μας.
Πολύ διαδεδομένη ήταν η θεραπεία με πτισάνη στην Αρχαία Ελλάδα όλων σχεδόν των ασθενειών και ειδικά των “οξέων¨(βαρέων) παθήσεων. Με την πτισάνη έκαναν δυο ειδών αφεψήματα. Το ένα με “ολόκληρη πτισάνη” που περιείχε όλους τους σπόρους του ξεφλουδισμένου κριθαριού. Το άλλο λεγόταν “χυλός” και παρασκευαζόταν με τον ίδιο τρόπο, με την διαφορά οτι το στράγγιζαν για να το κάνουν πιο εύπεπτο. Διαδεδομένη ήταν η θεραπεία με πτισάνη και πριν την εποχή του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη.
“Πτισάνη μεν ούν δοκέει ορθώς προεκρίσθαι των σιτηρών γευμάτων εν τουτέοισι τοίσι νοσήμασι και επαινέω γε τους προκρίναντας” γράφει ο Ιπποκράτης. Το βιβλίο “περί διαίτης οξέων” του Ιπποκράτη επεκτείνεται τόσο πολύ στην θεραπεία ασθενειών με πτισάνη ώστε το βιβλίο αυτό μνημονευόταν από τους αρχαίους με τον τίτλο “περί πτισάνης”. Και μετά την εποχή του Ιπποκράτη η χρήση της πτισάνης ήταν τόσο μεγάλη που ο κωμικός Αλέξης είπε “Εαν επιχώριος ιατρός είπη τρύβλιον τούτω δότε πτισάνης έωθεν καταφρονούμεν ευθέως αν δε πτίσαναν και τρύβλιον θαυμάζομεν”. Ακόμη και κατά τους Ρωμαικούς χρόνους ο Ιατρός Αλέξανδρος Τραιλιανός λέει : “περί πάντων μεν ο της πτισάνης χυλός επιτήδειος”.
Δεν χρησιμοποιείται από τους σύγχρονους Έλληνες σχεδόν καθόλου το κριθάρι ενώ ήταν βασική διατροφή από την προϊστορική ακόμη εποχή. Γνωρίζουν όμως οι κτηνοτρόφοι μας ότι για να αποκτήσουν τα ζώα μυϊκή μάζα γρήγορα, χρειάζονται κριθάρι. “Επιστημονικά στοιχεία καταδεικνύουν ότι η ύπαρξη κριθαριού σε μια υγιεινή διατροφή μπορεί να βοηθήσει την μείωση των στεφανιαίων καρδιακών νόσων”. Αυτή η ανακοίνωση επιτρέπεται να υπάρχει στα προϊόντα από κριθάρι στην Αμερική, και βασίζεται σε πρόταση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) αφού σύμφωνα με “σημαντικά επιστημονικά στοιχεία” αποδεικνύεται μεταξύ άλλων και μείωση της χοληστερόλης.
Σήμερα η χρήση της πτισάνης στην Ελλάδα έχει εκλείψει και το όνομα ακόμη έχει ξεχασθεί.
Και όμως, στο βιβλίο του Α.Ρακαβαλή “ο πατήρ Παίσιος μου είπε” διαβάζουμε :
… Κάποτε είχα κολλήσει μια ουρολοίμωξη. Μέσα σε ένα χρόνο είχα πάρει πέντε φορές δυνατή αντιβίωση …. Πήγα να ζητήσω την συμβουλή του. “Θα πάρεις κριθάρι καθαρό. Θα το βράσεις μέχρι να ανοίγει το σπυρί του, και θα πίνεις το ζουμί μόνο” …. Πήρα ένα μεγάλο θερμός. Το γέμιζα βραστό νερό και έριχνα μια χούφτα κριθάρι. Το άφηνα όλο το βράδυ. Το πρωί το στράγγιζα και έπινα το ζουμί … Σε δεκαπέντε μέρες είχα γίνει καλά ….
Υπάρχει μόνο από το Αγρόκτημα Αντωνόπουλου, είναι προϊόν βιολογικής γεωργίας και κατάλληλο για δυσανεξία γλουτένης, και όχι μόνο.
Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΘΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΣΤΑΧΕΙΣ ΚΡΙΘΗΣ ΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Από τα πρώτα φυτά που καλλιέργησε ο άνθρωπος. Βασική διατροφή του ανθρώπου από την προϊστορική εποχή έως και τον 16ο αιώνα.
Είναι εξαιρετική πηγή ευρέως φάσματος θρεπτικών ουσιών, απαραίτητων για τον οργανισμό , προκειμένου να αναπτυχθεί, να αναρρώσει αλλά και να διατηρηθεί σε υγιή κατάσταση.
Περιέχει βιταμίνες Ε,C του συμπλέγματος Β και είναι πλούσιο σε Β12 (το κύριο επιχείρημα όσων είναι κρεατοφάγοι και ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί κάποιος να αφαιρέσει το κρέας!) . Επίσης καροτίνη, ασβέστιο, σίδηρο , μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, μαγγάνιο, μόλυβδο, γερμάνιο, χαλκό, λίθιο, ψευδάργυρο, σελήνιο κ,λ,π Όλα σε αρμονική μεταξύ τους αναλογία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των αναλύσεων της Ενώσεως Αναζήτησης Πηγών του Κέντρου Επιστημών και Τεχνολογίας και του Ιαπωνικού Κέντρου Ανάλυσης Τροφών, ειδικά ο πράσινος χυμός κριθαριού περιέχει 30 φορές περισσότερη β1 από το αγελαδινό γάλα, 7 φορές περισσότερο βιταμίνη C από τα πορτοκάλια, 11 φορές περισσότερο ασβέστιο από το αγελαδινό γάλα, 5 φορές περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι, 6,50 φορές περισσότερη καροτίνη από το σπανάκι !κ.λ.π.
Σημαντικά επιστημονικά στοιχεία σύμφωνα με την Αμερικάνικη Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) καταδεικνύουν ότι περιλαμβάνοντας το κριθάρι σε μια υγιεινή διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην μείωση κινδύνου στεφανιαίων καρδιακών νόσων αφού μειώνεται σημαντικά η κακή χοληστερόλη και τα συνολικά επίπεδα χοληστερόλης ( Λιποπρωτείνες χαμηλής πυκνότητας ).
Η Οστεοπόρωση, προβλήματα συκωτιού, η ραχίτιδα, η ουρολοίμωξη, η δυσπεψία, ο διαβήτης, ο πυρετός, οξεία και χρόνια νεφρίτιδα και οξείς ρευματισμοί αντιμετωπίζονται με θεραπεία βασισμένη στο κριθάρι. Έχει διουρητικές ιδιότητες, καθαρίζει όλο τον οργανισμό, νεφρά κύστη.
Άρρωστοι, μωρά, παιδιά, και όσοι αναρρώνουν ωφελούνται αν τρώνε κριθάρι σε μορφή χυλού ή χυμού. Τα αποτελέσματα είναι πιο σημαντικά σε συνδυασμό με φρούτα και λαχανικά.
Κατάλληλο σε όσους έχουν δυσανεξία και αλλεργική αντίδραση στην γλουτένη.
Η καλύτερη εναλλακτική λύση για την αντικατάσταση του ρυζιού στο μαγείρεμα.
Ο Ιπποκράτης συχνά χορηγούσε στους αρρώστους πτισάνη από κριθάρι, γνωρίζοντας την πολύ υψηλή θρεπτική του αξία και αναρρωτική του ικανότητα.
ΕΥΚΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΗ
Από βραδύς σε ένα θερμό με βρασμένο νερό ρίχνουμε δύο –τρεις κουταλιές κριθάρι. Το πρωί το σουρώνουμε. Το δε κριθάρι το τρώμε για πρωινό, το δε νερό το πίνουμε ως τσάι. Όσο περισσέψει το βάζουμε στο ψυγείο και το πίνουμε στην διάρκεια της μέρας ως χυμό ή νερό.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΛΛΑ
Μια κουταλιά πτισάνη για κάθε κούπα τσαγιού βραστό νερό. Προσθέτουμε ένα μικρό κομματάκι κανέλλα για περισσότερο άρωμα και ρίχνουμε το βραστό νερό μετρώντας κούπες. Βιδώνουμε καλά το θερμός. Το πρωί σερβίρουμε το κοκκινωπό ρόφημα στις κούπες. Το άρωμα είναι μοναδικό και το “τσάι” πτισάνης έχει ένα ωραίο πορφυρό χρώμα.
Τη φουσκωμένη και χυλωμένη πτισάνη μπορείτε να την αδειάσετε σε σουρωτήρι και να τη σερβίρετε σε μπολάκια με λίγο γιαούρτι, μέλι, αρκετή κανέλλα, ξηρούς καρπούς και ψιλοκομμένα φρούτα εποχής (μπανάνα, φράουλες, αχλάδι, μήλο, ακτινίδιο ή /και αποξηραμένα. Προσοχή: Να θυμάστε τους βασικούς κανόνες υγιεινής διατροφής που αφορούν τα φρούτα. Ποτέ ξινά με γλυκά μαζί και κατά προτίμηση το πολύ δύο διαφορετικά φρούτα ταυτόχρονα.!)