Συνέχεια του αφιερώματος που έχουμε στη μεγαλοφυΐα Royal Raymond Rife, τον Πατέρα της Βιοηλεκτρικής ,με αφορμή και τη συσκευή που χρησιμοποιούμε και συστήνουμε με τις συχνότητές του και όχι μόνο (βλ. εδώ) Μπορείτε να δείτε τα προηγούμενα άρθρα πατώντας εδώ, εδώ εδώ και εδώ αντίστοιχα.
Κανένας δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει το μικροσκόπιο του Rife που έδειχνε ζωντανούς τους ιούς μέσα στον άρρωστο. Αρκετοί από τους συνεργάτες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξαναφτιάξανε τα μηχανήματα που δημιουργούν τις φωτεινές ακτινοβολίες που χρησιμοποιούσε. Χωρίς βέβαια το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife και τα σκόπιμα προβλήματα από τις φαρμακοβιομηχανίες και το FDA, θα πάρει πολλά χρόνια πριν τους επιτρέψουν να τα καταφέρουν. Είναι λυπηρό που όλη αυτή η έρευνα διεξάγεται κρυφά. Δεν υπάρχει εγγύηση για την ιατρική ελευθερία. Οι άνθρωποι που παίρνουν ή θα πάρουν «τα φάρμακα του συνταξιούχου» που χρειάζονται νοσοκομεία, γιατί τρώνε ζωικά και κάνουν όξινο τον οργανισμό τους, είναι ήδη νεκροί, απλά δεν το ξέρουν ακόμη, θα το μάθουν όταν τους αναλάβουν οι «Θεοί…»
Η θεραπευτική δράση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είχε εντοπιστεί από τον Royal Raymond Rife ήδη από τη δεκαετία του 1930. Πολλές ανακαλύψεις του εξακολουθούν να βρίσκονται και σήμερα σε χρήση σε πολλά πεδία της επιστήμης, όπως η μικροσκοπική οπτική και η βιοχημεία. Ωστόσο, οι δυο μεγαλύτερες εφευρέσεις του απουσιάζουν από τις ακαδημαϊκές βιβλιογραφίες. Ο Rife ξεκίνησε τις έρευνες του ως παθολόγος ερευνητής, υποστηρίζοντας ότι για να εξαρθρωθεί μια ασθένεια, θα έπρεπε οι ιατροί να έχουν οπτική επαφή με τον «εχθρό» «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε αποτελεσματικά κάτι που δεν βλέπουμε». Ο ίδιος επεδίωξε να συντάξει έναν κατάλογο με τους ιούς που ξεπερνούσαν σε θανατηφόρο δράση τους βάκιλους και, για να το πετύχει, χρησιμοποίησε μια αρχαία μέθοδο.
Ένα ιδανικό μεγεθυντικό σύστημα που αποτελούνταν από μια γεωμετρική κατασκευή εξαιρετικής απλότητας «αποκλίνουσες οπτικές ακτίνες μπορούν να μεγεθύνουν ένα αντικείμενο όσες φορές θέλουμε» δεδομένης μιας πολύ ισχυρής πηγής φωτός με αποκλίνουσα δέσμη και μιας ικανής απόστασης για την προβολή της δέσμης αυτής, μπορείς να δεις το αόρατο. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει με την προβολή ενός κινηματογραφικού φιλμ. Η κάθε εικόνα έχει οριζόντια διάσταση 36 χιλιοστά του μέτρου και προβάλλεται στην οθόνη με οριζόντια διάσταση, της τάξης των 15.000 χιλιοστών.
Όσο για την επιφανειακή μεγέθυνση, αυτή αυξάνει γεωμετρικά με το «τετράγωνο» της απόστασης 5x5x400=10.000. Δηλαδή, αν ένα αντικείμενο με διαστάσεις 1 χιλ. μήκος και 1 χιλ. πλάτος μεγεθυνθεί γραμμικά 1000 φορές, θα φαίνεται σαν αντικείμενο διαστάσεων 1×1 μέτρο. Η κάθε πλευρά του μεγεθύνεται 1.000 φορές, αλλά η επιφάνεια του 1.000.000 φορές.
Στην περίπτωση ενός φωτογραφικού φιλμ, η επιφάνεια κάθε ενός καρέ φιλμ έχει επιφάνεια 36×25=900 τετραγωνικά χιλιοστά (πλευρά επί πλευρά). Όταν προβάλλεται στην οθόνη από έναν προβολέα διαφανειών, η οριζόντια πλευρά μπορεί να είναι και 5 μέτρα. Πέντε μέτρα ισούνται με 5.000 χιλιοστά. Η γραμμική μεγέθυνση τότε είναι 5000/36=138,8 φορές. Η επιφάνεια προβολής τότε έχει διαστάσεις 5000 πλάτος και 3470 (25×138,8) χιλιοστά ύψος. Η επιφάνεια της είναι πλευρά επί πλευρά, 5000×3470=17.350.000 τετραγωνικά χιλιοστά.
Με λίγα λόγια, μια αρχική επιφάνεια των 900 τετραγ. χιλιοστών έγινε 17.350.000 τετραγ. χιλιοστά. Η επιφανειακή μεγέθυνση είναι 17.350.000/900=19.277 φορές. Όταν, λοιπόν, η γραμμική μεγέθυνση είναι 138,8 φορές, η επιφανειακή είναι 19.277 φορές. Βεβαίως, το φως εξασθενεί πολύ, σύμφωνα με τον νόμο του τετραγώνου της απόστασης, γι’ αυτό και χρειάζεται μια ισχυρή πηγή φωτός ή ευαίσθητο «μάτι» -ίσως μια βιντεοκάμερα CCD- απέναντι, ώστε να βλέπει ένα μικρό μέρος της κολοσσιαία μεγεθυμένης εικόνας.
Ο Rife λοιπόν, στη θέση του φιλμ έβαλε ένα αντικειμενοφόρο γυαλάκι μικροσκοπίου, αξιοποιώντας τα μέσα που διέθετε τη δεκα ετία του 1930. Η φωτεινή πηγή έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, σαν ένα σημείο, από όπου θα εξακοντίζονταν οι φωτει νές ακτίνες. Ωστόσο, είναι ουσιαστικό εδώ να διαχωριστεί η ιδανική γεωμετρική σχεδίαση ενός μικροσκοπίου από την πρακτική εφαρμογή, το φως διαδίδεται με εγκάρσια κύματα, γεγονός που δημιουργεί παραμορφώσεις από «κροσσούς συμβολής» στο οπτικό πεδίο, όταν η μεγέθυνση φθάσει να «βλέπει» αντικείμενα που οι διαστάσεις τους είναι συγκρίσιμες με το μήκος κύματος του φωτός.
Θεωρητικά, στη μεγέθυνση έχει τεθεί ένα όριο από τον φυσικό Έρνστ Άμπυ (Ernst Abby 1840-1905), συνεργάτη του Καρλ Τσάις (Carl-Zeiss), γνωστού για τους ποιοτικούς φακούς του. Το όριο αυτό είναι το 1/3 του μήκους κύματος του φωτός με το οποίο γίνεται η παρατήρηση. Το μικρότερο μήκος κύματος έχει το ιώδες, με 0,40 μικρόμετρα (1μ=106m). Το όριο αυτό, από το 1870 και εξής, έγινε κάτι σαν δόγμα για τους σχεδιαστές μικροσκοπίων. Πέρα από το ότι έπρεπε τα μικροσκόπια να είναι μικρά για να χωρούν στις διαστάσεις ενός εργαστηριακού πάγκου, υπήρχε και το όριο της μεγέθυνσης του Άμπυ στις 1600 έως 2500 διαμέτρους, το οποίο περιόριζε και τη δημιουργική φαντασία των επιστημόνων. Έτσι, η ανάπτυξη συμβατικών μικροσκοπίων κατέληξε να είναι ένας κατασκευαστικός εφιάλτης λόγω των οπτικών σφαλμάτων που προέκυπταν, καθώς και της διόρθωσης που απαιτούνταν.
Από τότε, η Ιατρική σημείωσε μια κάμψη στον εν λόγω τομέα, αφού οι ακαδημαϊκοί αναγκάστηκαν να γράφουν τις εργασίες τους χωρίς να έχουν οπτική επαφή με το αντικείμενο της μελέτης τους. Η πραγματική γνώση που βασίζεται στην παρατήρηση και στο πείραμα έδωσε τη θέση της σε αναπόδεικτες υποθέσεις. Ωστόσο, υπήρξαν περιπτώσεις ανεξάρτητων ερευνητών που, ερευνώντας άλλους τομείς της επιστήμης, πετύχαιναν μεγεθύνσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που επιτρέπει το θεωρητικό όριο του Άμπυ.
Ο Τέσλα, το 1891, κατασκεύασε μια λυχνία κενού, με σημειακή πηγή φωτός ένα κομμάτι άνθρακος (carborundum), το οποίο τοποθετούσε στην άκρη ενός σύρματος που το διήγηρε με σύντομους θετικούς ηλεκτρικούς παλμούς. Τη στιγμή που αστραποβολούσε ο άνθρακας, προβαλλόταν στο γυαλί τής λυχνίας ένα περίπλοκο σχέδιο. Ο ίδιος, τότε, υπέθεσε ότι προβαλλόταν εκεί το κρυσταλλικό πλέγμα του άνθρακα σε απίστευτη μεγέθυνση, από τα φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) που «ψεκάζονταν» προς τα έξω. Την ίδια περίπου τακτική χρησιμοποίησε και ο Max Von Laue, για να απεικονίσει κρυσταλλικές δομές υλικών με ακτίνες Χ. Και οι δύο αυτές τεχνικές ήταν καλές για υλικά σώματα, αλλά λειτουργούσαν θανατηφόρα πάνω σε βιολογικό υλικό: σκότωναν στη στιγμή τις καλλιέργειες μικροβίων, άρα ήταν και αδύνατον να παρατηρηθούν «εν ζωή» (in vivo).
To 1911, ο ερευνητής Emile Deomoyens ισχυρίστηκε ότι άρχισε να παρατηρεί με το μικροσκόπιο πολύ μικρές κηλίδες να κινούνται ζωηρά, πέρα από το όριο του Άμπυ, μόνο τα μεσημέρια των μηνών Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου. Τότε οι συνεργάτες του ανησύχησαν, αρχίζοντας να αμφιβάλλουν για την πνευματική του υγεία. Ωστόσο, ο Gaston Naessens διαπίστωσε ότι, τη συγκεκριμένη περίοδο του έτους, το μεσημβρινό φως του ηλίου περιέχει τεράστιες ποσότητες υπεριώδους φωτός, των οποίων το μήκος κύματος είναι σημαντικά μικρότερο του ορατού φάσματος και, άρα, επιτρέπει πράγματι την ενισχυμένη αυτή μεγέθυνση.
Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει η απορία τού πώς έβλεπε αυτά τα μήκη κύματος, τα οποία είναι πρακτικά αόρατα από το ανθρώπινο μάτι. Αρκετά χρόνια αργότερα, η εταιρία ηλεκτρονικών RCA και ο Zworykin κατασκεύασαν το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που επιτρέπει μεγεθύνσεις της τάξης του 1.000.000′ κι αυτό όμως «έβλεπε» νεκρή ύλη, αφού το δείγμα έπρεπε να είναι σε κενό αέρος, επικαλυμμένο με φιλμ μετάλλου, και να έχει υποστεί βοβαρδισμό ηλεκτρονίων, δηλαδή ραδιενεργό ακτινιβολία β’.
Μόνη ελπίδα ήταν το βαθύ υπεριώδες. Με αυτό τον τρόπο, οι Gradon και Dane του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πέτυχαν ευκρίνεια 6.000 διαμέτρων και μεγέθυνση 50.000 φορές. Ο δρ. Francis Lycas, των εργαστηρίων Τηλεφωνίας Bell (Bell Telephone Lab), το ανέβασε στις 60.000. Οι τρεις αυτοί αύξησαν την ευκρίνεια στο 1/10 του μήκους κύματος, δηλαδή κατά 300%. Το όριο έπεσε στα 0,05 μικρά. Φαίνεται ότι το φως δεν είναι μόνον ό,τι μας λέει η Φυσική.
Μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα που εμφανίζεται στο τέλος του άρθρου μας περισσότερα στοιχεία για όσους έχουν γνώσεις πιο εξειδικευμένες.
Αν θέλετε να πάρετε την ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΣΥΣΚΕΥΗ που βασίζεται στην τεχνολογία του Rife και σε 3 άλλες τεχνολογίες, με προγράμματα αποκατάστασης 2000 και πλέον παθήσεων και μικροοργανισμών, μπορείτε αφού επιλέξετε στην ιστοσελίδα μας την υποκατηγορία ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στην κατηγορία ΠΡΟΙΟΝΤΑ,να κάνετε αναζήτηση με τις λέξεις κλειδιά Rife ή Γεννήτρια Βιοσυντονισμού, ή να πατήσετε εδώ και να ενημερωθείτε σχετικά, να επικοινωνήσετε μαζί μας 210 9769116, 6980 667655, 6944 115449.
Θα είμαστε στη διάθεσή σας καθώς η αγορά της συσκευής μέσω της ιστοσελίδας μας κατευθείαν από την εταιρεία, σημαίνει αρκετά πλεονεκτήματα και bonus για εσάς.
Πηγή:http://terrapapers.com/royal-raymond-rife-to-telos-ton-asthenion/