Πολλές ασθένειες προκαλούνται από έναν ύπουλο εχθρό του οργανισμού μας, τον ζυμομύκητα κάντιντα (Candida albicans). Αυτός ο μύκητας συχνά προσβάλει το πεπτικό σύστημα, μπορεί όμως να παρουσιαστεί και στα γενετικά όργανα, όπως επίσης και στους βλεννογόνους του αναπνευστικού συστήματος, όπου με τις κατάλληλες προϋποθέσεις προκαλεί την λοίμωξη γνωστή ως καντιντίαση.
Γνωστά είναι πλέον στους επιστήμονες πάνω από 200 είδη του μύκητα αυτού. Συχνά ο μύκητας αυτός προσβάλει τα άτομα τα οποία έχουν ένα ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα παραδείγματος χάριν από μια αυτοάνοση νόσο.
Πληκτρολογήστε «καντιντίαση» στο Google και θα εμφανιστούν πάνω από 11 εκατομμύρια εγγραφές. Υπάρχουν αμέτρητες ιστοσελίδες αφιερωμένες στην καταπολέμηση του μύκητα που έχει εμπλακεί σε ένα πλήθος συμπτωμάτων, από έντονα κόκκινα εξανθήματα και κνησμό μέχρι εμπλοκή χρόνιας κόπωσης, συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου, ακόμη και καρκίνου. Θα βρείτε επίσης δεκάδες συμβουλές για το πώς να τον αντιμετωπίσετε, διάφορες μαρτυρίες, πολλά βιβλία και ερωτηματολόγια αυτοδιάγνωσης, δίαιτες και προγράμματα αντιμετώπισης, εκατοντάδες καθαρισμούς του παχέος εντέρου, συμπληρώματα και προβιοτικά που αντιμετωπίζουν το λοιμώδη μύκητα. Αν και είναι μία πάθηση που ως επί το πλείστον οι γιατροί θεωρούν καλοήθη και θεραπεύσιμη, εκατομμύρια ανθρώπων ζητούν βοήθεια για να την ξεπεράσουν.
Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, ο μύκητας κάντιντα ζει σε όλους, προτιμώντας μέρη όπως τογαστρεντερικό και το αναπαραγωγικό σύστημα, όπου βοηθά στην πέψη των τροφών και αποκρούει βακτηριακούς εισβολείς. Διατηρείται υπό έλεγχο κυρίως με το κατάλληλο pH (οξεοβασική ισορροπία) και με τον ανταγωνισμό με άλλα φιλικά μικρόβια.
Στη χαρτογράφηση που κάνουμε στο Κέντρο VIVAMUS μπορούμε να εντοπίσουμε την ύπαρξή του (όπως και πλείστων άλλων μικροοργανισμών) και να διαμορφώσουμε το πλαίσιο αντιμετώπισής του με συνεδρίες, διατροφή και ορθοκυτταρικά σκευάσματα, με στόχο την αποκατάσταση της Υγείας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του.
Σε κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, ο μύκητας κάντιντα πολλαπλασιάζεται γρήγορα, τρεφόμενος με απλά σάκχαρα, δημιουργώντας ζυμώσεις μέχρι να μεταμορφωθεί σε μια μυκητιασική μορφή με νηματοειδή άκρα που απεκκρίνει τοξίνες και δημιουργεί διάφορα συμπτώματα.
Η άποψη ότι φαρμακευτικά προϊόντα όπως τα αντιβιοτικά, τα αντισυλληπτικά χάπια και τα μη στεροειδή φάρμακα μπορούν να αυξήσουν την ανάπτυξη του μύκητα αφανίζοντας τα φιλικά συμβιωτικά βακτήρια, προτάθηκε για πρώτη φορά από τον αμερικανικό κλινικό γιατρό Δρ Όριαν Τρας, και διαδόθηκε από τον παιδίατρο Γουίλιαμ Κρουκ στο βιβλίο του 1983, με τίτλο ‘TheYeast Connection’.
Αν και ιδιαίτερα δημοφιλές στο κοινό, το βιβλίο αυτό αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από τον ιατρικό κόσμο. Για δεκαετίες, οι γιατροί είχαν απορρίψει την ιδέα ότι η δράση του μύκητα θα μπορούσε πραγματικά να είναι ύπουλη και πιθανόν να σχετίζεται με ασθένειες, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και αυτοάνοσα νοσήματα όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας και η αρθρίτιδα.
Οι γιατροί αναγνώριζαν μόνο την υπερανάπτυξη του μύκητα όταν εντοπιζόταν σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος: ως μυκητώδη στοματίτιδα σε γλώσσες εμφανώς επικαλυμμένες με παχιά κρεμώδη λευκή επίστρωση, ως κολπική μυκητίαση με γκριζωπές-λευκές εκκρίσεις που συνοδεύονται από κάψιμο ή φαγούρα και ως μυκητίαση που εκδηλώνεται σε νινίδα του τριχωτού της κεφαλής, μια κατάσταση με κιτρινωπά μπαλώματα στο κεφάλι, αλλά η οποία μπορεί επίσης να επηρεάσει το πρόσωπο, τα αυτιά, το λαιμό, και πτυχές του δέρματος πίσω από τα γόνατα και τις μασχάλες.
Πίστευαν ότι οι περιπτώσεις συστηματικών λοιμώξεων (καντιντίαση), όπου ο κάντιντα εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος, ήταν σπάνιες. Ωστόσο, είναι όλο και πιο συχνές και θανατηφόρες, σκοτώνοντας το 40% κυρίως ανοσοκατασταλμένων ατόμων που τον αποκτούν συχνά από χειρουργικό εξοπλισμό.
Τώρα, η ταχέως αναπτυσσόμενη έρευνα παρέχει αδιάσειστα στοιχεία της σύνδεσης του κάντιντα με σύγχρονες επιδημίες. Αποδεικνύεται ότι το μικροβίωμά μας – τα περίπου εκατό τρισεκατομμύρια βακτήρια, μύκητες, πρωτόζωα, παράσιτα και ιοί που ζουν πάνω και μέσα μας, εμπλέκονται περίπλοκα σε κάθε πτυχή της υγείας μας, από την ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τις ασθένειες μέχρι τη συναισθηματική και ψυχική ευεξία μας.
Οι μύκητες είναι ένας κρίσιμος υποπληθυσμός αυτών των μικροβίων, και αρκετές πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η υπερανάπτυξη του μύκητα κάντιντα αποτελεί τη βάση για δυσβίωση – ανισορροπία της μικροχλωρίδας μας που όλο και περισσότερο συνδέεται με πολλές χρόνιες ασθένειες.
Χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, ερευνητές στο Κέντρο Ιατρικής Μυκητολογίας του πανεπιστημίου Κέις Ουέστερν Ριζέρβ, οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι τα 184 είδη μυκήτων στον γαστρεντερικό σωλήνα -με κυρίαρχο τον κάντιντα – “συμβάλλουν στην επιδείνωση της φλεγμονώδους απόκρισης, με αποτέλεσμα την αύξηση της βαρύτητας της νόσου” και ότι “οι μύκητες παίζουν κρίσιμο ρόλο στη παθογένεια των ασθενειών του γαστρεντερικού συστήματος”.1
Μια άλλη πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι η μόλυνση με τον μύκητα Candidaalbicans μπορεί να είναι ο κινητήριος μοχλός για την εμφάνιση κοιλιοκάκης,2 ενώ μια πρόσφατη ανασκόπηση επιβεβαίωσε ότι η υπερανάπτυξη των μυκήτων κάντιντα σχετίζεται με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, καθώς και με ψυχιατρικές διαταραχές που επηρεάζουν έως και το 80% των πασχόντων από αυτό.3
Κάντιντα και παθήσεις του εντέρου
Οι μικροσκοπικές δράσεις του μύκητα κάντιντα αρχίζουν να έρχονται στο φως, δικαιώνοντας τις παλιές ιδέες των Τρας και Κρουκ. Γερμανοί ερευνητές επιβεβαίωσαν πρόσφατα ότι ο Candidaalbicans χρησιμοποιεί περίτεχνη τακτική για να αποφύγει το ανοσοποιητικό σύστημα.4 Οι πολύ λεπτές ινώδεις προβολές του χρησιμοποιούν θιγμοτροπισμό -την ικανότητα να αισθάνεται από την επαφή- για τον εντοπισμό μικρών αυλακώσεων και αδύνατων σημεία στη μεμβράνη του εντέρου, όπου στη συνέχεια εκκρίνουν πρωτεΐνες για να διεισδύσουν στα εντερικά τοιχώματα.5
Αυτό δημιουργεί μικροσκοπικές διαρροές στην εντερική μεμβράνη, μια κατάσταση γνωστή ως «διαρροή του εντέρου» ή «εντερική διαπερατότητα», που αποτελεί προϋπόθεση για ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και ασθενειών.
Όταν το φράγμα εντέρου-αίματος βρίσκεται σε κίνδυνο, τοξίνες που αποβάλλονται από τον κάντιντα και ακόμη και αχώνευτα σωματίδια τροφών εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος, όπου μπορούν να ενεργοποιήσουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος και να επάγουν τροφικές αλλεργίες και αυτοάνοσες ασθένειες, που κυμαίνονται από διαβήτη μέχρι σκλήρυνση κατά πλάκας.
Ωστόσο, παρά την κατανόηση της συμπεριφοράς του μύκητα κάντιντα, η ιατρική δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει την αύξηση των πασχόντων από χρόνιες ασθένειες που έχουν ασαφή συμπτώματα δύσκολης διάγνωσης.
Η Ρόμπιν Τσάτκαν, καθηγήτρια γαστρεντερολογίας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Τζορτζτάουν περιγράφει στο βιβλίο της TheMicrobiomeSolution (Avery, 2015), πως στην ιατρική πρακτική της πριν από 20 χρόνια κυριαρχούσαν εύκολα διαγνώσιμες παθήσεις, όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, το έλκος και οι πέτρες στη χολή. Σήμερα κυριαρχούν παθήσεις και σύνδρομα με δύσκολη διάγνωση και φαινομενικά άσχετα συμπτώματα: δερματικά εξανθήματα (ακμή, ροδόχρους ακμή, δερματίτιδα, έκζεμα και δερματοφυτία), πεπτικά προβλήματα (φούσκωμα, διάρροια και δυσκοιλιότητα), υποτροπιάζουσες λοιμώξεις και διάφορες ενοχλήσεις, που συμπεριλαμβάνουν αύξηση βάρους, κόπωση, ευαισθησίες τροφίμων, πονοκεφάλους, κατάθλιψη και μειωμένη συγκέντρωση.
Όμως παρά την ευρεία ποικιλία συμπτωμάτων, η Τσάτκαν άρχισε να παρατηρεί ένα κοινό στοιχείο στους περισσότερους από αυτούς τους ασθενείς: μια ιστορία από μακρά ή επανειλημμένη χρήση αντιβιοτικών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ασθενούς αποτελεί η Λουκία. Ήταν ένα υγιές παιδί, αλλά είχε υποβληθεί σε θεραπεία με το αντιβιοτικό τετρακυκλίνη για ένα έτος, για την αντιμετώπιση μέτριας ακμής ως έφηβη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συχνά αισθανόταν ναυτία, και ακόμη είχε αναπτύξει σμηγματορροϊκή δερματίτιδα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.
Όταν Λουκία ξεκίνησε τα αντισυλληπτικά στα 20 της, η ναυτία της επιδεινώθηκε. Επισκέφτηκε γαστρεντερολόγο, ο οποίος την υπέβαλε σε εξετάσεις που ανίχνευσαν ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι άλλο ένα βλαβερό βακτήριο το οποίο, όταν βρίσκεται σε υπερανάπτυξη συνδέεται με έλκη και αυξημένη πιθανότητα για καρκίνο του στομάχου στη μετέπειτα ζωή. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι, στην παιδική ηλικία, μπορεί να κρατήσει την γκρελίνη, την «ορμόνη της πείνας» υπό έλεγχο6, και η εξάλειψή του μπορεί να επηρεάσει τις ορμόνες του πεπτικού.7 Επίσης, η εξάλειψη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού με αντιβιοτικά ακολουθείται από οισοφαγική παλινδρόμηση και διαταραχές όπως άσθμα.8
Στη Λουκία είχαν συνταγογραφηθεί τρία αντιβιοτικά για την καταπολέμηση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, αλλά η ναυτία επιδεινώθηκε και άρχισε να αναπτύσσει συμπτώματα παλινδρόμησης. “Αυτό ώθησε το γαστρεντερολόγο της να της ξεκινήσει θεραπεία με κατασταλτικά φάρμακα για την έκκριση οξέων, όμως δεν αναρωτήθηκε γιατί μία λεπτή, κατά τα άλλα υγιής 25χρονη που δεν καπνίζει, δεν πίνει και δεν τρώει μεγάλα γεύματα το βράδυ, ξαφνικά έχει παλινδρόμηση”, αναφέρει η Τσάκταν. Και αυτός ο κύκλος συνταγογράφησης οδήγησε γρήγορα στον επόμενο.
Δεν είναι μόνο τα αντιβιοτικά που αποδεκατίζουν τη μικροχλωρίδα του εντέρου, αλλά και μια σειρά από άλλα συνταγογραφούμενα φάρμακα, αλλά και διάφοροι παράγοντες του τρόπου ζωής. Το αποτέλεσμα είναι μια έκρηξη επιδημίας δυσβίωσης του εντέρου, όταν τα στελέχη των καλών μικροβίων μειώνονται, επιτρέποντας έτσι να εξαπλωθούν δυνητικά παθογόνα στελέχη, συμπεριλαμβανομένων των μυκήτων.
“Υπάρχουν μερικές δοκιμές που μπορούν να δώσουν αποδεικτικά στοιχεία, αλλά η δυσβίωση είναι κατά κύριο λόγο μια κλινική διάγνωση που βασίζεται στην προσεκτική λήψη ιστορικού και την εξοικείωση με το φάσμα διαταραχών που μπορεί να προκαλέσει η ζημιά στο μικροβίωμα”, λέει η Τσάκταν.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν πληγεί, και γιατί έχουν προκύψει τόσες πολλές δίαιτες και προγράμματα για την αντιμετώπιση της υπερανάπτυξης του μύκητα και της δυσβίωσης. Παρατηρώντας αυτά τα προγράμματα αποκαλύπτεται ένα μοτίβο θεραπείας με κοινούς παρονομαστές που είναι σχετικά απλό να ακολουθηθούν. Οι περισσότεροι επαγγελματίες λένε ότι τα αποτελέσματα συνήθως παρατηρούνται σε λιγότερο από 90 ημέρες.
Σύνδρομο Εντερικής Ζύμωσης
Οι γιατροί υποπτεύονταν ότι ο 35χρονος Ν.Χ. ήταν αλκοολικός και έπινε κρυφά. Η σύζυγός του έψαχνε το σπίτι τους για κρυμμένα μπουκάλια καθώς εκείνος υμπεριφερόταν σαν να ήταν μεθυσμένος. Ακόμη και η αναπνοή του μερικές φορές μύριζε αλκοόλ, αν και ήταν μαζί του και ήξερε ότι δεν είχε πιει τίποτα.
Για ένα χρόνο, έκανε εμετό κάθε πρωί σαν να είχε τα επακόλουθα σοβαρού μεθυσιού, και είχε λάβει πρόστιμο για επικίνδυνη οδήγηση, όταν σε αλκοτέστ βρέθηκε σχεδόν τρεις φορές πάνω από το νόμιμο όριο, παρά τις δηλώσεις του ότι δεν είχε πιει.
Η σύζυγός του πέρασε μήνες προσπαθώντας να βρει απαντήσεις στο πρόβλημα, πριν ανακαλύψει μια σπάνια πάθηση που ονομάζεται «σύνδρομο εντερικής ζύμωσης», ή «auto-brewerysyndrome», στην οποία οι άνθρωποι έχουν υπερανάπτυξη ζυμομυκήτων στο στομάχι τους, η οποία προκαλεί ζύμωση των υδατανθράκων από αμυλούχα και ζαχαρούχα τρόφιμα σε αλκοόλη. Ένα μπολ ζυμαρικά μπορεί να τους κάνει να τρεκλίζουν από μεθύσι.
Το ζευγάρι έπρεπε να βρει έναν γιατρό που να τους πάρει στα σοβαρά. Βρήκαν τον Α. Κανόντια, εκπαιδευμένο στο Χάρβαρντ, ο οποίος ανακάλυψε υψηλά επίπεδα ζυμομυκήτων στα κόπρανα του Ν.Χ. Ο Κανόντια τον υπέβαλε σε μια αυστηρή δίαιτα χωρίς υδατάνθρακες, και σε μόλις τέσσερις εβδομάδες, τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν.
Οι εξετάσεις κοπράνων δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τα είδη των ζυμομυκήτων που βρίσκονταν σε υπερανάπτυξη, αλλά ο Saccharomyces cerevisiae, ο ζαχαρομύκητας που χρησιμοποιείται στην πραγματικότητα για την παρασκευή μπύρας, είναι ένας πιθανός ύποπτος. Ο Candida glabrata, ένας συγγενικός μύκητας του C. albicans, είναι ένας κοινός μη επεμβατικός ένοικος του γαστρεντερικού σωλήνα που αναπτύσσεται κάτω από αναερόβιες συνθήκες και είναι επίσης γνωστό ότι παράγει υψηλά επίπεδα αιθανόλης και ακεταλδεΰδης, ενώσεις που βρίσκονται στα αλκοολούχα ποτά όπως η μπύρα.
Ο Κανόντια δεν είχαν δει ποτέ ασθενείς με επίπεδα μυκήτων τόσο υψηλά όπως στον Ν. Χ., αλλά ένα αρκετά μεγάλο μέρος της πρακτικής του περιλαμβάνει την περίθαλψη ανθρώπων που πιστεύει ότι πολλά συμπτώματά τους, από την αίσθηση κούρασης μέχρι το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, οφείλονται στα αυξημένα επίπεδα μυκήτων.
“Στην ιατρική σχολή διδασκόμουν ότι οι ζυμομύκητες είναι πολύ δύσκολο να αναπτυχθούν και οι άνθρωποι πρέπει να είναι πολύ άρρωστοι, όπως στην περίπτωση του HIV για να εμφανίσουν υπερανάπτυξη μύκητων”, λέει. “Αλλά γνωρίζουμε ότι οι μύκητες αναπτύσσονται στον κόλπο. Τα μωρά παθαίνουν μυκητιασική δερματίτιδα. Μύκητες μολύνουν δέρμα και νύχια. Προκαλούν κνησμώδη εξανθήματα και στις γυναίκες κολπικές λοιμώξεις. Προκαλούν δερματοφυτία και άλλες λοιμώξεις του δέρματος. Οι μύκητες μπορούν να εισβάλουν σε κάθε μέρος του σώματός μας, και να προκαλέσουν οποιαδήποτε συμπτώματα.”
Ο Κανόντια πιστεύει ότι οι μύκητες πρέπει τουλάχιστον να περιοριστούν πριν αντιμετωπιστούν επίμονες ασθένειες. Χρησιμοποιεί μια μεταφορά από την κηπουρική: “Τα καλά βακτήρια είναι το έδαφος, και τα κακά βακτήρια και οι μύκητες είναι τα ζιζάνια. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα φυτά να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν μέχρι να βγάλουμε τα ζιζάνια.”
7 συμβουλές για να εξαφανίσετε τον μύκητα Κάντιντα για πάντα
1.Αποφύγετε τα φάρμακα
Το πρώτο βήμα της Τσάτκαν στη θεραπεία των ασθενών της είναι να συμφωνήσουν ότι δεν θα λαμβάνουν ποτέ αντιβιοτικά, εκτός και αν είναι απολύτως απαραίτητο. Αλλά τα αντιβιοτικά δεν είναι τα μόνα φάρμακα που προκαλούν δυσβίωση. Τα φάρμακα που καταστέλλουν τα οξέα και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων αλλάζουν το pH του στομάχου, αποδυναμώνοντας το οξύ που προστατεύει κανονικά έναντι των παθογόνων και το καθιστούν μια παιδική χαρά για τα μικρόβια όπως το θανάσιμο Clostridiumdifficile, καθώς και τους μύκητες. Τα αντισυλληπτικά χάπια και οι θεραπείες ορμονικής αποκατάστασης αυξάνουν τα επίπεδα οιστρογόνων που προκαλούν επίσης αύξηση των μυκήτων. Τα κορτικοστεροειδή και τα αντι-φλεγμονώδη φάρμακα όπως η πρεδνιζόνη καταστρέφουν τα καλά βακτήρια, επιτρέποντας σε πολλά είδη μυκήτων να υπερισχύσουν και να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι συνέπειες των αντιβιοτικών
Πληθαίνουν οι αποδείξεις ότι οι μικροβιακές αποικίες που αναπτύσσουμε κατά τη γέννηση και κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας μάλλον μας προστατεύουν από ασθένειες παρά τις προκαλούν. Τα μικρόβια στο πεπτικό μας σύστημα εκτελούν εργασίες ζωτικής σημασίας για εμάς, βοηθώντας στην πέψη των τροφών, παρασκευάζοντας τις βιταμίνες μας, αποκρούοντας τους εισβολείς και ρυθμίζοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ακόμα και ενεργοποιώντας ή απενεργοποιώντας τα γονίδιά μας.
Τα αντιβιοτικά, μαζί με πολλές άλλες φαρμακευτικές παρεμβάσεις, ενεργούν σαν βόμβα στο μικροβίωμα. Μια απλή αγωγή 5 ημερών μπορεί να καταστείλει το ένα τρίτο των βακτηριακών ειδών του εντέρου και δεν μπορεί να διακρίνει τα καλά από τα κακά. Τότε ξεπροβάλλουν τα μικρόβια που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά και οι μύκητες, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι περιορισμένοι, τότε έχουν την ευκαιρία να ακμάσουν.
Ωστόσο, παρά την αυξανόμενη συνειδητοποίηση των κινδύνων αυτών, οι γιατροί συνεχίζουν να συνταγογραφούν αντιβιοτικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία. Η παγκόσμια χρήση αντιβιοτικών αυξήθηκε κατά 35% μεταξύ 2000 και 2010, και το Υπουργείο Υγείας της Αγγλίας ανέφερε ότι το διάστημα 2010-2013, η χρήση αντιβιοτικών αυξήθηκε κατά 6%.1
Μέχρι την ηλικία των 16 ετών, ένα παιδί στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει ήδη λάβει τουλάχιστον 10 δόσεις αντιβιοτικών, περισσότερο από μία φορά ανά διετία. Στις ΗΠΑ, η κατάχρηση αντιβιοτικών είναι ακόμη χειρότερη, καθώς τα παιδιά έχουν καταναλώσει κατά μέσο όρο 17 αντιβιοτικά μέχρι το 18ο έτους της ηλικίας τους. Καθώς πολλά συμβατικά εκτρεφόμενα ζώα τρέφονται με αντιβιοτικά για την πρόληψη νόσων, πολλοί άνθρωποι καταναλώνουν αντιβιοτικά μέσω του κρέατος που τρώνε.
Οι κτηνίατροι έχουν αυξήσει τη χρήση τετρακυκλίνης πάνω από 10 φορές από το 1969, για παράδειγμα, και η χρήση της πενικιλίνης έχει τετραπλασιαστεί μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα.2
2.Απαλλαγείτε από τα σάκχαρα
Όλοι οι μύκητες ευδοκιμούν σε σάκχαρα και επεξεργασμένους υδατάνθρακες. Δημιουργούν ζυμώσεις σε άλευρα, ζάχαρη, πατάτες και ρύζι, και απελευθερώνουν τοξίνες, όπως το αλκοόλ και ακεταλδεΰδη, απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότερες δίαιτες κατά του μύκητα κάντιντα αποκλείουν όλα τα φρούτα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα (που περιέχουν γαλακτοσάκχαρα) -τουλάχιστον για τις πρώτες 30 ημέρες, και στη συνέχεια περιορίζουν την κατανάλωση φρούτων σε μούρα χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και πράσινα μήλα.
Σχεδόν κάθε τέτοια δίαιτα αποκλείει τη γλουτένη από όλες τις πηγές, όπως το σιτάρι, η σίκαλη, το κριθάρι και η βρώμη, επειδή ο ρόλος της στην ανάπτυξη «διαρρέοντος εντέρου» έχει επιβεβαιωθεί από πολλές έρευνες.9 Προσπαθώντας να επισκευάσουμε τις διαρροές που προκαλούνται από τον κάντιντα, η γλουτένη δημιουργεί νέες τρύπες στα τοιχώματα του εντέρου. Ο αποκλεισμός όλων των υδατανθράκων με τη μορφή σπόρων κάνει τους μύκητες να λιμοκτονούν, και μερικές φορές μπορεί να κάνει όλη τη διαφορά στη θεραπεία.
Σχεδόν κάθε δίαιτα κατά του μύκητα κάντιντα αποκλείει τις τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το φρέσκο τυρί, τα μανιτάρια και το ξύδι, με εξαίρεση το μηλόξυδο, το οποίο θα πρέπει να διατηρείται στο ψυγείο. Ακόμη και οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες χωρίς θερμίδες (π.χ. ασπαρτάμη) πρέπει να αποφεύγονται: μια μελέτη του 2014 έδειξε ότι προκαλούν δυσανεξία στη γλυκόζη με την τροποποίηση του μικροβιώματος του εντέρου.10
3.Πίνετε νερό
Η κατανάλωση άφθονου νερού είναι μία συχνή σύσταση για την υγεία, αλλά ο Αμερικανός γιατρός Α. Κανόντια, ο οποίος ειδικεύεται στη θεραπεία μυκητιάσεων και ασθενειών που οφείλονται στη διαταραχή του μικροβιώματος, λέει ότι είναι μια από τις σημαντικότερες προτροπές του, επειδή πολλοί από τους ασθενείς του είναι αφυδατωμένοι. Περίπου το 60% του ανθρώπινου σώματος αποτελείται από νερό και είναι απαραίτητη η αναπλήρωσή του για να καθαρίσουν οι τοξίνες και η υπερανάπτυξη μυκήτων. Ο Κανόντια συμβούλευε τους ασθενείς του να ξεκινούν με την κατανάλωση τουλάχιστον 1,5 λίτρου νερού κάθε μέρα.
4.Επιλέξτε ένα αποτελεσματικό αντιμυκητιασικό
Αν και οι γιατροί μερικές φορές συνταγογραφούν αντιμυκητιασικά φάρμακα όπως η φλουκοναζόλη και η νυστατίνη για υπερανάπτυξη μυκήτων, τα φάρμακα αυτά έχουν τα ίδια προβλήματα, όπως τα αντιβιοτικά, αφανίζοντας τα καλά μικρόβια μαζί με τα βλαβερά, οδηγώντας μακροπρόθεσμα σε κινδύνους. Έχουν επίσης επικίνδυνες παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της ηπατικής βλάβης.
Από τα αντιμυκητιασικά, συμπληρώματα κατά του κάντιντα, μερικά βασικά συστατικά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά.
Καπριλικό οξύ. Πρόκειται για ένα λιπαρό οξύ που βρίσκεται στο λάδι καρύδας. Μπορεί να ληφθεί σε μορφή χαπιού, σταδιακά αρχίζοντας από 500mg/ημέρα και αυξάνοντας μέχρι και 1000 έως 2000mg τρεις φορές την ημέρα.
Ενδεκυλενικό οξύ. Αυτό το λιπαρό οξύ εξάγεται από το καστορέλαιο και, πριν από την φαρμακευτική επανάσταση, ήταν ο κύριος παράγοντας για τη θεραπεία των μυκητιάσεων. Για μια λοίμωξη κάντιντα, λαμβάνεται σε διαιρεμένες δόσεις μέχρι και 1000mg/ημέρα.
Gymnema Sylvestre. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό αγιουρβεδικό φάρμακο για το διαβήτη. Τα φύλλα του φυτού G.sylvestre που είναι επίσης γνωστά ως «καταστροφείς ζάχαρης» περιέχουν λιπαρά που πρόσφατα αποδείχθηκε ότι όχι μόνο αναστέλλουν τον Candida albicans, αλλά επίσης προκαλούν την αναστροφή του σε αβλαβή μονοκύτταρη κατάσταση.13 Αυτό το βότανο είναι διαθέσιμο σε κάψουλες των 400mg που λαμβάνονται μία φορά την ημέρα.
Εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ (GSE). Το εκχύλισμα των σπόρων γκρέιπφρουτ καθώς και ο πολτός από γκρέιπφρουτ περιέχουν πολυφαινόλες που έχουν ισχυρή δράση έναντι 91 στελεχών μύκητα. Και τα δύο απέδειξαν πρόσφατα ότι προκαλούν την απόπτωση δηλαδή το θάνατο των κυττάρων του μύκητα. Είναι διαθέσιμο σε χάπια (100-200mg, τρεις φορές την ημέρα) ή σε υγρή μορφή (αραιωμένο με νερό, συνήθως 10 σταγόνες / ημέρα). Αντενδείκνυται εάν παίρνετε μια σειρά από κοινά φαρμακευτικά προϊόντα, περιλαμβανομένων των αποκλειστών των διαύλων ασβεστίου και των οιστρογόνων, οπότε συμβουλευτείτε το γιατρό σας πρώτα εάν ακολουθείτε κάποια φαρμακευτική αγωγή.
Ριγανέλαιο. Αυτό το λάδι, από την άγρια ρίγανη που φυτρώνει στα βουνά γύρω από τη Μεσόγειο, έχει χρησιμοποιηθεί φαρμακευτικά για χιλιετίες, και οι μελέτες έχουν δείξει ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό έναντι των ανθεκτικών στα φάρμακα στελεχών του μύκητα κάντιντα.14 Ψάξτε για το έλαιο που προέρχεται από την ισπανική ποικιλία Origanum vulgare και Thymus capitatus και, αν το χρησιμοποιείται από το στόμα, να λαμβάνετε μόλις τέσσερις έως έξι σταγόνες για μόνο επτά έως 10 ημέρες. Το έλαιο ρίγανης αντενδείκνυται για εγκύους και παιδιά, και για όποιον λαμβάνει αντιπηκτικά φάρμακα όπως η βαρφαρίνη.
Σκόρδο. Οι αντιμυκητιακές ιδιότητες του σκόρδου είναι γνωστές. Είναι μια εύκολη προσθήκη σε μια διατροφή κατά του μύκητα κάντιντα, καθώς οι σκελίδες του μπορούν να συνθλίβονται και να προστίθενται στα τρόφιμα ή να τρώγονται ωμές.
Η Βερβερίνη είναι ένα κίτρινη ουσία που βρίσκεται σε αρκετά πικρά φυτά, όπως το goldenseal και το oregongrape, και έχει αποδειχθεί ότι είναι δραστική έναντι του μύκητα κάντιντα. Διεγείρει την πρόσληψη γλυκόζης από τα κύτταρα και μειώνει την παραγωγή γλυκόζης από το ήπαρ. Η συνήθης δόση είναι 500mg τρεις φορές την ημέρα πριν από τα γεύματα. Μερικοί άνθρωποι βιώνουν μια θεραπευτική αντίδραση, που περιλαμβάνει πονοκεφάλους και συμπτώματα που μοιάζουν με γρίπη, επειδή οι μύκητες πεθαίνουν κατά χιλιάδες. Σε αυτή την περίπτωση, είναι καλύτερο να συνεχίσετε αργά και να ξεκουραστείτε όσο το δυνατόν περισσότερο για να επιτρέψετε στο ανοσοποιητικό σας σύστημα να κάνει τη δουλειά του.
5.Τρώτε πράσινα λαχανικά
Η έρευνα έχει δείξει ότι η αλλαγή της διατροφής σας μπορεί να αλλάξει ριζικά τα μικρόβια του εντέρου σας. Μια ιταλική μελέτη συνέκρινε τη μικροχλωρίδα των παιδιών στην Ευρώπη και στην Αφρική, η οποία ήταν παρόμοια κατά τη γέννηση. Τα παιδιά στην Μπουρκίνα Φάσο έτρωγαν πολλά όσπρια και λαχανικά, και ανέπτυσσαν πιο ποικιλόμορφο μικροβιακό προφίλ, με περισσότερα είδη που καταπολεμούν τη φλεγμονή, ενώ στα παιδιά της Ευρώπης που είχαν αμυλούχα, λιπαρή διατροφή, παρατήρησαν μια στροφή προς τα μικρόβια που σχετίζονται με διάρροια, αλλεργίες και παχυσαρκία.11
Υπάρχει μια τεράστια ποικιλία από δίαιτες κατά του κάντιντα. Μερικές επιτρέπουν δημητριακά όπως καστανό ρύζι και κινόα, ορισμένες απαγορεύουν το κρέας, αλλά όλες μειώνουν δραστικά τα επεξεργασμένα τρόφιμα και προτρέπουν την αύξηση της κατανάλωσης τροφών που είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες, όπως οι φακές, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι τσία και ο λιναρόσπορος. Δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς αυτές οι τροφές αυξάνουν τον πληθυσμό των ωφέλιμων βακτηρίων Lactobacillus, τα οποία στη συνέχεια εκδιώκουν τους μύκητες.
Αλλά ένας κοινός παρονομαστής στις δίαιτες κατά του μύκητα κάντιντα είναι η κατανάλωση πολλών λαχανικών, ειδικά των σκούρων πράσινων. “Ο στόχος είναι τουλάχιστον το 60 τοις εκατό της διατροφής σας να αποτελείται από λαχανικά”, λέει η Αν Μπόροκ, συγγραφέας του ‘TheCandidaCure’. “Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να το κάνεις στην αρχή, αλλά αυτό είναι το κλειδί.”
Εάν φαίνεται δύσκολο να ακολουθήσετε μια δίαιτα, αξίζει να θυμάστε ότι, σε μικροσκοπικό επίπεδο, η αλλαγή μπορεί να συμβεί γρήγορα: Επιστήμονες από το Χάρβαρντ υποστηρίζουν ότι η μετάβαση από μια διατροφή βασισμένη στο κρέας και στα λιπαρά σε μια χορτοφαγική διατροφή προκαλεί αλλαγές στη μικροχλωρίδα μέσα σε μόνο μία μέρα.12
Η Λουκία, η ασθενής της Τσάτκαν, ακολούθησε μία αυστηρή διατροφή κατά του κάντιντα, καταναλώνοντας κυρίως λαχανικά, και λίγο άπαχο κρέας και ψάρι. Η δερματίτιδά της εξαφανίστηκε μέσα σε μια εβδομάδα και τα υπόλοιπα συμπτώματά της άρχισαν να υποχωρούν, αλλά όταν χαλάρωσε τη διατροφή της, ανέπτυξε μια στρεπτοκοκκική λοίμωξη του λαιμού και της δόθηκε ένας ακόμη γύρος αντιβιοτικών. Όλα τα παλιά συμπτώματά της επέστρεψαν και μόνο όταν ξεκίνησε έναν ακόμα γύρο αυστηρής δίαιτας κατάφερε να πάρει πάλι τον έλεγχο, έτσι ώστε να μπορεί σταδιακά να επεκτείνει τη διατροφή της.
“Οι άνθρωποι συχνά δεν συνειδητοποιούν ότι πρόκειται να πάρει χρόνο να νικήσουν τον κάντιντα”, λέει η Μπόροκ, η οποία είχε διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας πριν από 22 χρόνια και ήταν κλινήρης, αλλά ανάρρωσε πλήρως και σήμερα μπορεί να παίζει τένις. “Η επιτυχία εξαρτάται από την πραγματοποίηση αλλαγών στον τρόπο ζωής που διαρκούν”, αναφέρει η ίδια. “Και διατροφικές αλλαγές από μόνες τους δεν νικούν πάντα τον κάντιντα.
6.Τοπική εφαρμογή
Μερικές από τις πιο αποτελεσματικές τοπικές θεραπείες για μυκητιασική υπερανάπτυξη δεν είναι οι ακριβές συνταγογραφούμενες κρέμες, αλλά φθηνές παραδοσιακές θεραπείες. Το ιώδες της γεντιανής έχει αποδειχθεί από το 1912 ότι αποτελεί αποτελεσματική θεραπεία ενάντια σε πολλά είδη κάντιντα, και μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι αναστέλλει σημαντικά 91 στελέχη του μύκητα. Η τοπική εφαρμογή του τρεις φορές τη βδομάδα σε μυκητιασικές λοιμώξεις των νυχιών είναι επίσης αποτελεσματική.15
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι το έλαιο τεϊόδεντρου (teatreeoil) είναι αποτελεσματικό έναντι ακόμη και ανθεκτικών στα φάρμακα στελεχών του κάντιντα.16
Επίσης, το μηλόξυδο έχει μια μακρά φήμη για την καταπολέμηση των λοιμώξεων από μύκητες επειδή αλλάζει το pH του σώματος κάνοντάς το αφιλόξενο για τον κάντιντα. Για μύκητες των ποδιών, ή το πόδι του αθλητή, μουλιάστε τα πόδια σε ζεστό νερό με ένα φλιτζάνι μηλόξυδου για περίπου 20 λεπτά κάθε μέρα. Για εξανθήματα από την πάνα που σχετίζονται με μύκητες, σταματήστε να χρησιμοποιείτε μωρομάντηλα που συχνά έχουν χημικές ουσίες που βλάπτουν την ευαίσθητη μικροβιακή ισορροπία του δέρματος. Επιλέξτε αντί για αυτά βραστό νερό, ελαιόλαδο ή αμυγδαλέλαιο και μερικές σταγόνες εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ ή μια σταγόνα έλαιου τεϊόδεντρου.
7.Απαλλαγείτε από το στρες
Το στρες είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που πρέπει να αποφύγετε, αλλά είναι ζωτικής σημασίας να βρείτε τρόπους για να ελέγξετε την αντίδρασή σας στις δυσκολίες και τα προβλήματα, καθώς το άγχος συνδέεται πολύ στενά με τη νόσο. Όταν το στρες ενεργοποιεί τα επινεφρίδια, απελευθερώνουν την ορμόνη του στρες κορτιζόλη η οποία, με τη σειρά της, δίνει το μήνυμα στο σώμα να απελευθερώσει γλυκογόνο για να τροφοδοτήσει μια αντίδραση ‘μάχης ή φυγής’. Αλλά επειδή δεν μπορούμε συνήθως να φύγουμε ή να δώσουμε μάχη σωματικά για να αντιμετωπίσουμε όσα μας αγχώνουν, αυτό αυξάνει δραματικά το σάκχαρο στο αίμα μας και τα επίπεδα ινσουλίνης και, φυσικά, τροφοδοτεί συστηματική καντιντίαση.
Οι αποτελεσματικοί τρόποι εκτόνωσης του στρες περιλαμβάνουν επαρκή ύπνο, τακτική άσκηση, διαλογισμό και προσευχή, συγχώρεση, χρόνο με οικογένεια και φίλους, και καλλιέργεια της δημιουργική σας πλευράς. Συνειδητά επιλέξτε να ελευθερώσετε το μυαλό σας από την λαίλαπα των σκέψεων και όσων σας πιέζουν τουλάχιστον μία ή δύο φορές την ημέρα.
Το άγχος συνδέεται με την ταχεία, ρηχή αναπνοή, αναστεναγμό και υπεραερισμό, που μπορεί να μην γνωρίζετε καν, οπότε παρατηρήστε την αναπνοή σας. Ο Πάτρικ ΜακΚίουεν, ο οποίος διδάσκει την αναπνευστική μέθοδο Buteyko, συμβουλεύει τους ανθρώπους να επιβραδύνουν, να χαλαρώνουν την αναπνοή τους και να μειώνουν τον όγκο της αναπνοής τους για την αντιμετώπιση του στρες. Η ήπια αναπνοή μέσω της μύτης αυξάνει το μονοξείδιο του αζώτου, ένα αέριο που χαλαρώνει και ανοίγει τους αεραγωγούς και τα αιμοφόρα αγγεία, και καταπολεμά τα βακτήρια, και έχει επιβεβαιωθεί ότι βοηθά στην καταστροφή του μύκητα κάντιντα.17
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό HOLISTIC LIFE
LOGO-ETRA-PUBLISHING-copy Ο εκδοτικός οίκος ETRA PUBLISHING είναι ένας από τους πιο αξιόλογους εκδοτικούς οίκους στον χώρο της ολιστικής ιατρικής και ολιστικής ζωής. Διαθέτει πληθώρα σπάνιων τίτλων και κάθε βιβλίο είναι μοναδική πηγή γνώσης για κάθε ενδιαφερόμενο και μελετητή της εναλλακτικής και ολιστικής υγείας.
Πηγή:http://enallaktikidrasi.com/2016/03/antimetopiste-ton-candida-me-fusiko-tropo/
Σχετικό άρθρο μας για τον κάντιντα και αυτό που αφορά τα 5 βασικά συμπτώματα της καντιντίασης