Σε ταξίδι μου λίγο πριν το τέλος του 2014 βρέθηκα στο Αίγιο . Εντυπωσιάστηκα πραγματικά από την ομορφιά του τοπίου, όταν τα βήματά μου- χωρίς να το γνωρίζω-με οδήγησαν σε έναν πανέμορφο ναό, στην παραλία της πόλης. Περνώντας μέσα από υψίκορμα κυπαρίσσια και σκιερά πεύκα ακολουθώντας μια κλίμακα 150 σκαλοπατιών, έφθασα στην εκκλησία στην οποία βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα και πρωτότυπα θρησκευτικά μνημεία της Ελλάδος το Ιστορικό Προσκύνημα «Ζωοδόχος Πηγή» γνωστό σαν «Παναγία η Τρυπητή» του Αιγίου.2
Στην πορεία μου όμως προς τα εκεί, είχα ήδη διασχίσει το κέντρο του Αιγίου και είχα αφιερώσει χρόνο να απολαύσω την πλατεία Αγ.Λαύρας με επιβλητικά διατηρητέα κτίρια, όπου και το μάτι μου εστιάστηκε στο κατάστημα αρωματοπωλείο Ροδοσταλίς του Μανώλη Βλαχάκη. Πανέμορφο, με ιδιαίτερα υψηλή αισθητική, θύμιζε Παρίσι. Όχι τυχαία εξάλλου -καθώς τα αρώματα εισάγονται από τη Γαλλία- ακριβώς απέναντι από την είσοδο υπάρχει μια υπέροχη ταπετσαρία σε χρώμα ρομαντικό με τον Πύργο του Άιφελ, ένα ποδήλατο για να μας μεταφέρει σε ονειροπόλα ταξίδια στην πρωτεύουσα της Γαλλίας.
Μεθυστικά αρώματα, έπιπλα που μας γυρίζουν στην εποχή της δεκαετίας του 1930 στο Παρίσι, ένας καθρέπτης που δεσπόζει στη βιτρίνα και ένα ανάκλιντρο με ύφασμα από λουλούδια, υπέροχα μπουκαλάκια στα ράφια, σε παρακινούν να περάσεις ώρες στο χώρο, ικανοποιώντας ταυτόχρονα πολλές αισθήσεις.
Όσο για τον ιδιοκτήτη το Μανώλη Βλαχάκη, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Στο ζεστό διάκοσμο της Ροδοσταλίδας σε κάνει να νοιώθεις την απίστευτη φιλοξενία που οι Κρητικοί είναι συνηθισμένοι να προσφέρουν. Σαν επαγγελματίας απόλυτα αφοσιωμένος στην ποιότητα, πρωτοτυπία, άψογη εξυπηρέτηση του πελάτη και εξαιρετικές τιμές.
Σας συστήνω ανεπιφύλακτα, όταν βρεθείτε στο Αίγιο να κάνετε μια βόλτα από τη Ροδοσταλίδα. Ένα κατάστημα που μπορεί να μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα και να αρωματίζουμε την καθημερινότητά μας.
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΤΡΥΠΗΤΗ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ
Η Παναγία η Τρυπητή βρίσκεται στην παραλία Αιγίου, κτισμένη σε απόκρημνο βράχο ύψους 30μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, μέσα σε Σπήλαιο (τρύπα). Μόλις ο επισκέπτης, πλησιάσει τα κράσπεδα του Ναού, παρατηρεί εντός του βράχου ένα μικρό σπήλαιο μήκους 3 μέτρων, πλάτους 2 μέτρων και ύψους πάλι 2 μέτρων. Το άνοιγμα είναι κτισμένο με πέτρες και έχει μία μικρή πόρτα και παράθυρο. Κατά την παράδοση εκεί ήταν το ασκητήριο του Καπετάνιου – Ναυαγού που βρήκε την εικόνα.
Αν όμως ο θαυμασμός του προσκυνητή είναι μεγάλος από την ομορφιά του περιβάλλοντος χώρου, πολύ περισσότερο εντυπωσιάζεται και μένει έκθαμβος, όταν εισέρχεται στον Ιερό Ναό. Στη μαρμαρένια μετόπη του Ναού είναι χαραγμένο το παράγγελμα : «ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ», για να υπενθυμίζει στους προσκυνητάς την ιερότητα του χώρου και την υποχρέωση τους να πλησιάζουν την θαυματουργό εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής με φόβο Θεού, πίστη και αγάπη στις καρδιές τους.
Στον πρόναο υπάρχει το Αγίασμα. Καλλιτεχνική μαρμάρινη κρήνη με σταυροειδές σχήμα. Από το στόμα τριών λαξευμένων Αγγέλων τρέχει συνέχεια το αγίασμα που χύνεται σε μαρμάρινη λεκάνη. Στην Κρήνη είναι χαραγμένη η γνωστή καρκινική επιγραφή (διαβάζεται και αντίστροφα) «ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΝΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑ ΝΟΨΙΝ» δηλαδή καθάρισε πρώτα τα ανομήματά σου ειλικρινά με μετάνοια, και όχι την όψη σου επιφανειακά. Στην συνέχεια ο προσκυνητής ανερχεται στον κυρίως Ναόν – η ψυχή κατανύγεται από το υποβλητικό σύνολο του διακόσμου. Δεξιά στο σπήλαιο υπάρχει η εικόνα της Παναγίας με το γλυκύ πρόσωπο και τους δύο ζωηρούς και γεμάτους συμπάθεια οφθαλμούς, που σαγηνεύουν τον προσκυνητή, με το αριστερό της χέρι κρατεί το παιδίον Ιησού, το οποίο με το δεξί ευλογεί και εις το αριστερό κρατεί ειλιτάριο.
Σύμφωνα με την ευλαβή παράδοση – που στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αξιόπιστη – στα μέσα του ΙΣΤ αιώνα δηλαδή περί το 1550 μ.Χ., κάποιος ναυαγός του Κορινθιακού Κόλπου, διακρίνει – μέσα στη νύκτα – ένα φως παρηγοριάς, σημάδι πως βρίσκεται κοντά σε στεριά. Γεμίζει θάρρος και ελπίδα. Επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις για να φθάσει εκεί που λαμπυρίζει το φως. Το πλησιάζει και διαπιστώνει με πολλή έκπληξη, πως βρίσκεται μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας, όπου φεγγοβολάει oλόκληρη και φωτίζει ολόγυρα.
Είναι η Χαριτόβρυτη εικόνα της Παναγίας κρυμμένη μέσα στο βραχώδες τούτο σπήλαιο, άγνωστο από πότε. Έτσι ανακαλύφθηκε η εικόνα της «Παναγίας της Τρυπητής». Ο ναυαγός με ευλάβεια και συγκίνηση γονατίζει και την προσκυνά. Την άλλη μέρα ειδοποίησε τις Αρχές της πόλης του Αιγίου. Κλήρος, λαός, άρχοντες ήλθαν, προσκύνησαν κάνοντας και Δοξολόγια.
Ο Ευρετής της εικόνας γίνεται ο πρώτος ασκητής και υπηρέτης της Παναγίας. Στη συνέχεια αρχίζει η μέριμνα για ανοικοδόμηση Ναού. Αρχικά αποφασίστηκε να γίνει ανατολικότερα του μέρους που βρέθηκε η Ιερά Εικόνα, επειδή το μέρος ήταν βράχος. Το βράδυ της πρώτης ημέρας που άρχισαν οι εργασίες οικοδομής, στο βράχο που είχε ευρεθεί η Εικόνα έγινε μία κρηξη -κατά τρόπο θαυμαστό- και ο χώρος αναμορφώθηκε για μικρό ναό. Έτσι οι κάτοικοι θεώρησαν ότι η Παναγία «έφτιαξε το σπίτι της» και ο Ναός κτίστηκε μεγαλόπρεπα στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Το κυρίως Σπήλαιο μπροστά στο οποίο ανηγέρθηκε ο Ναός έχει μήκος 11μ., πλάτος 7 μ. και ύψος 4 μ. Για να γίνει η Αγία Τράπεζα στη θέση που βρέθηκε η Ιερά Εικόνα, το Ιερό Βλημα είναι στραμμένο νοτιοανατολικά και όχι ανατολικά που επιβάλλει η Ορθόξη Παράδοση. Με την πάροδο του χρόνου το πρώτο ασκηταριό εξελίσσεται σε λαμπρή Μονή. Ο Ναός πήρε τη σημερινή του μορφή τον 19ο μ.Χ. αιώνα. Η μνημειακή, αναγεννησιακού τύπου, εξωτερική μαρμάρινη σκάλα, η οποία ενώνει τον παραλιακό δρόμο με τον Ναό, κατασκευάστηκε το έτος 1870 μ.Χ. με σχέδιο του μηχανικού Άγγελου Κορυζή.
Με Βασιλικό Διάταγμα της 8ης Μαϊου 1933 μ.Χ. η εορτή της Παναγίας της Τρυπητής καθιερώνεται σαν επίσημη Θρησκευτική Εορτή του Αιγίου. Την Παρασκευή της Διακαινησίμου τελείται η λιτάνευση της Ιερά Εικόνας με κάθε επισημότητα. Τέλος με την υπ’ αριθ. 10/16-5-1970 κανονισμό της Ιερά Συνόδου της Ελλάδος αναγνωρίζεται σαν «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ» και χαρακτηρίζεται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.
Με την ανακήρυξη της Παναγίας της Τρυπητής σε Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα, επισημοποιήθηκε η ευλάβεια των πολυάριθμων ευσεβών Χριστιανών που αθρόα συρρέουν για προσκύνημα. Τα πολλά και εξαίσια Θαύματα της Παναγίας με την πάροδο του χρόνου αναδεικνύουν τον Ιερό τούτο τόπο σε μεγάλο πνευματικό κέντρο Πανελληνίου ακτινοβολίας.
Είναι πολύ συγκινητικό, – την Παρασκευή της Διακαινησίμου, – να βλέπεις χιλιάδες Χριστιανούς από όλη την Ελλάδα – κάθε ηλικίας – να ανεβαίνουν τη μεγάλη σκάλα (150 σκαλοπάτια), αρκετοί γονατιστοί, χωρίς υποδήματα, με δάκρυα στα μάτια και ευγνωμοσύνη στην καρδιά, προκειμένου να εκπληρώσουν το «Τάμα» τους στην Παναγία που τους άκουσε, και δέχθηκε την ικεσία τους και τους απάλλαξε από κάποια ανάγκη ή αρρώστια.
Πολλά είναι τα θαύματα της Παναγίας που έγιναν γνωστά από ομολογίες, επιστολές πιστών καθώς και δημοσιεύσεις σε ημερήσιο τύπο. Πιστό αντίγραφο της Ιερά Εικόνας εξεδόθηκε κατά το έτος 1991 μ.Χ. και διατίθεται σ’ όσους πιστούς επιθυμούν.
Το Αίγιο (αρχαίο Αἴγιον, λατινικά: “Aegium”, στο Mεσαίωνα: “Βοστίτσα”, “Vostizza”) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αχαΐας. Είναι έδρα του Δήμου Αιγιαλείας ενώ παλαιότερα ήταν έδρα του Δήμου Αιγίου. Λόγω της θέσης του είναι γνωστό ως το μπαλκόνι του Κορινθιακού.
Η ονομασία, κατά τον Στράβωνα, προήλθε από την ιερή αίγα, που έθρεψε τον Δία στη βρεφική του ηλικία, που φυλαγόταν για να προστατευθεί από την παιδοφάγο μανία του πατέρα του Κρόνου. Μια άλλη άποψη είναι πως παράγεται από το ομηρικό ρήμα αΐσσω, που σημαίνει κινούμαι ορμητικά, επειδή η πόλη βρίσκεται δίπλα σε ορμητικά κινούμενη θάλασσα ή γιατί το έδαφός της είναι σεισμοπαθές.
Σύμφωνα με τον Γεώργιο Μιστριώτη, το Αίγιον που παράγεται από το αΐσσω, σημαίνει πόλις των κυμάτων, λόγω του Κορινθιακού κόλπου που βρέχει με ορμή τα ακρογιάλια του: Κυρίως σημαίνει πόλιν κυμάτων, ως όντως είναι το Αίγιον (σχόλια σελ. 194, ΟμήρουΙλιάς, Α΄ τόμος, β’ έκδοση, 1895). Πάντως είναι βέβαιο ότι και η αίξ (=γίδα) με τη σειρά της παράγεται από το ρήμα αΐσσω επειδή τινάσσεται. Η ευρύτερη περιοχή της βορειοανατολικής Αχαΐας, εξάλλου, ονομάζεται Αιγιάλεια, από τη λέξη αιγιαλός = γιαλός.
Η μεσαιωνική ονομασία του Αιγίου, Βοστίτσα, πιο πιθανό είναι πως παράγεται από τη σλαβική λέξη Βόστα-Βοστάν και σημαίνει πόλη των Κήπων – Κηπούπολη, όπως πράγματι είναι το Αίγιο, με τα τόσα περιβόλια του, μέσα και έξω από την πόλη.
Ο κάτοικος του Αιγίου στην κοινή νεοελληνική ονομάζεται Αιγιώτης (θηλ. Αιγιώτισσα) ενώ η αρχαία ονομασία του κατοίκου είναι Αιγιεύς (-έως). Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, δηλαδή της Αιγιαλείας, ονομάζονται Αιγιαλείς.
Το Αίγιο αποτελεί τη χειμερινή έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας (ενώ η θερινή της είναι τα Καλάβρυτα).